Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod equidem non reprehendo; Duo Reges: constructio interrete. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Quae cum essent dicta, discessimus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Bork: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Bork: Bork
Etiam beatissimum?: Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Etiam beatissimum?: Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Nam ceteris in rebus síve praetermissum sive ignoratum est
quippiam, non plus incommodi est, quam quanti quaeque earum
rerum est, in quibus neglectum est aliquíd.

Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.
Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Bork Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;
Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Eademne, quae restincta siti?

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Sed quot homines, tot sententiae; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?