Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Duo Reges: constructio interrete.

Perge porro;

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Pollicetur certe.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.

Quis hoc dicit? Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quis enim redargueret? Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Que Manilium, ab iisque M. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus.

Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.

At vero facere omnia, ut adipiscamur, quae secundum naturam
sint, etiam si ea non assequamur, id esse et honestum et
solum per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt.

Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent,
dissimillimas proferebas.

• Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
• Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
• Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?
• Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.
• Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Minime vero, inquit ille, consentit. Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

1. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
2. Quare conare, quaeso.
3. Hoc non est positum in nostra actione.
4. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.