Bork

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Qui est in parvis malis. Duo Reges: constructio interrete. Quare ad ea primum, si videtur; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ecce aliud simile dissimile. Ad eos igitur converte te, quaeso. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Suo genere perveniant ad extremum;

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Bork
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Si enim ad populum me vocas, eum.
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?

Collatio igitur ista te nihil iuvat. Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Minime vero, inquit ille, consentit.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae
probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus,
ut facit, in caelum efferat laudibus.

Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos
diligimus.

Bork: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Idem adhuc;: Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Quid vero?: Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
Bork: Idemne, quod iucunde?