Ea possunt paria non esse.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted]. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Ita prorsus, inquam; Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Duo Reges: constructio interrete. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quid censes in Latino fore? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
An potest cupiditas finiri?
A mene tu?
Sed ille, ut dixi, vitiose.
Tum mihi Piso: Quid ergo?

Ita fit, ut duo genera propter se expetendorum reperiantur, unum, quod est in iis, in quibus completar illud extremum, quae sunt aut animi aut corporis;

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Scrupulum, inquam, abeunti;
Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Cave putes quicquam esse verius.

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Odium autem et invidiam facile vitabis. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Bork: Verum esto;
Bork: Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Sint ista Graecorum;: Egone quaeris, inquit, quid sentiam?
Bork: Bestiarum vero nullum iudicium puto.
Quid Zeno?: Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.
Bork: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Habebat tamen rationem valitudinis: utebatur iis
exercitationibus, ut ad cenam et sitiens et esuriens
veniret, eo cibo, qui et suavissimus esset et idem
facillimus ad concoquendum, vino et ad voluptatem et ne
noceret.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros
promerem.