Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum mihi Piso: Quid ergo? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quid censes in Latino fore?

Ut iam liceat una comprehensione omnia complecti non
dubitantemque dicere omnem naturam esse servatricem sui
idque habere propositum quasi finem et extremum, se ut
custodiat quam in optimo sui generis statu;

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.

Si quae forte-possumus.
In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ut id aliis narrare gestiant? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;

Refert tamen, quo modo.: Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;
Tenent mordicus.: Qui est in parvis malis.
Ille incendat?: Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Bork: Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Duo Reges: constructio interrete. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Sin autem reliqua appetenda sunt, cur, quod est ultimum rerum appetendarum, id non aut ex omnium earum aut ex plurimarum et maximarum appetitione concluditur?

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;
Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.