Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Duo Reges: constructio interrete. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Tu quidem reddes; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Hoc non est positum in nostra actione.
Omnia peccata paria dicitis.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis;
Bork
Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Quis autem de ipso sapiente aliter existimat, quin, etiam
cum decreverit esse moriendum, tamen discessu a suis atque
ipsa relinquenda luce moveatur?

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem
natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Ita multa dicunt, quae vix intellegam.

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Quis Aristidem non mortuum diligit? Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Haec dicuntur inconstantissime.: Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Sed ad rem redeamus;: Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Bork: Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Bork: Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es [redacted] miser, inquit.
Bork: Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant.
Bork: Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
Bork: At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?